दक्षस्यापत्यानि । ‘वा नामधेयस्य’ (वा० १.१.७३) इति वृद्धसंज्ञायाम् 'उदीचां वृद्धादगोत्रात् (४.१.१५७) इति फिञ् । गौरादित्वात् (४.१.४१) डीष् । यत्तु—‘आसुरेरुपसंख्यानम्’ (वा० ४.१.१९) इत्यत्र केचिद् ‘आसुरिदाक्ष्योः’ इति - इति मुकुट आह । तन्न । भाष्ये दाक्षेरदर्शनात् । यदपि-गोत्रत्वमुपचर्य ‘गोत्रे कुञ्जादिभ्यश्चफञ्' (४.१.९८) इति च्फञि ‘जातेरस्त्रीविषयादयोपधात् (४.१.६३) इति ङीष्-इत्याह । तदपि न । कुञ्जादिगणेऽस्य पाठाभावात् । उक्तरीत्योपचारं विना निर्वाहाच्च । यत्तु-‘अत इन्’ (४.१.९५) । अनन्तरापत्येऽपि द्वैपायनवत् ‘यञिञोश्च (४.१.१०१) इति फक्-इति स्वाम्याह । तदपि न । अनन्तरापत्ये फकोऽदर्शनात् । द्वीपमयनमस्य द्वीपायनः । द्वीपायनस्यापत्यं द्वैपायनः । ऋष्यण् (४.१.११४) इति द्वैपायनशब्दव्युत्पत्तेर्दृष्टान्तासम्भवाच्च । यदपि-'इतो मनुष्यजातेः (४.१.६५) इत्यत्र इञः उपसंख्यानान्ङीष् । कौरव्यमाण्डूकाभ्यां च (४.१.१९) इति चकारादासुरायणीवत् फः इति । तदपि न । त्वदुक्तोपसंख्यानाप्रसिद्धेः । चकारस्यानुक्तसमुच्चयार्थत्वे मानाभावाच्च । यदपि दक्षमयते । ल्युः (३.१.१३४) । प्रज्ञायण् (५.४.३८) इत्याह मुकुटः । तदपि न । प्रज्ञप्राज्ञवद्रूपद्वयप्रसङ्गात् । अश्विन्याद्याः सप्तविंशतितारका दाक्षायण्य उच्यन्ते । (‘दाक्षायणी त्वपर्णायामश्विन्याद्युडुषु स्त्रियाम्') ।