ध्वाङ्क्षः

सुधाव्याख्या

ध्वाङ्क्षति । ‘ध्वाक्षि घोरवाशिते च’ (भ्वा० प० से०) । अच् (३.१.१३४) । ‘ध्वाङ्क्षः काके वकेऽर्थिनि । गृहे, ध्वाल्ली तु काकोल्याम्' (इति हैमः) ॥

प्रक्रिया

धातुः -


ध्वाक्षिँ काङ्क्षायाम् घोरवाशिते च
ध्वाक्ष्	- उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2
ध्वान् + क्ष्	- इदितो नुम् धातोः 7.1.58
ध्वांक्ष्	- नश्चापदान्तस्य झलि 8.3.24
ध्वाङ्क्ष्	- अनुस्वारस्य ययि परसवर्णः 8.4.58
ध्वाङ्क्ष् + अच्	- नन्दिग्रहिपचादिभ्यो ल्युणिन्यचः 3.1.134
ध्वाङ्क्ष् + अ	- हलन्त्यम् 1.3.3
ध्वाङ्क्ष + सु	- स्वौजसमौट्छष्टाभ्याम्भिस्ङेभ्याम्भ्यस्ङसिभ्याम्भ्यस्ङसोसाम्ङ्योस्सुप्‌ 4.1.2
ध्वाङ्क्ष + स्	- उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2, तस्य लोपः 1.3.9
ध्वाङ्क्ष + रु	- ससजुषो रुः 8.2.66
ध्वाङ्क्ष + र्	- उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2, तस्य लोपः 1.3.9
ध्वाङ्क्षः	- खरवसानयोर्विसर्जनीयः 8.3.15