वञ्जुलः

सुधाव्याख्या

वजति। ‘वज गतौ' (भ्वा० प० से०) । बाहुकादुलच्, नुम् च । ‘वञ्जुलः पुंसि तिनिशे वेतसाशोकयोरपि ॥