कुशलम्

सुधाव्याख्या

कुत्सितं शलते संवृणोति । ‘शल चलने संवरणे च' (भ्वा० आ० से०) । पचाद्यच् (३.१.१३४) । ‘कुशलं क्षेमपुण्ययोः । पर्याप्तो कुशलोऽभिज्ञे' ।