शुक्तिः

सुधाव्याख्या

शुच्यति, शोचति, शोकति, वा । 'शुच्य अभिषवे’ (भ्वा० प० से०) । ‘शुच शोके' (भ्वा० प० से०) । शुक्तिः गतौ (भ्वा० प०) वा । क्तिच् (३.३.१७४) । ‘शुक्तिः कपालशकले शङ्खे शङ्खनकेऽपि च । नख्यश्चावर्तदुर्नाममुक्तास्फोटेषु च स्त्रियाम्' ॥ (२) द्वे शुक्तिकायाः ॥

प्रक्रिया

धातुः - शुचँ शोके
शुच् - उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2, तस्य लोपः 1.3.9
शुच् + क्तिच् - क्तिच्क्तौ च संज्ञायाम् 3.3.174
शुच् + ति - हलन्त्यम् 1.3.3, लशक्वतद्धिते 1.3.8, तस्य लोपः 1.3.9
शुक् + ति - चोः कुः 8.2.30
शुक्ति + सु - स्वौजसमौट्छष्टाभ्याम्भिस्ङेभ्याम्भ्यस्ङसिभ्याम्भ्यस्ङसोसाम्ङ्योस्सुप्‌ 4.1.2
शुक्ति + स् - उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2, तस्य लोपः 1.3.9
शुक्ति + रु - ससजुषो रुः 8.2.66
शुक्ति + र् - उपदेशेऽजनुनासिक इत् 1.3.2, तस्य लोपः 1.3.9
शुक्तिः - खरवसानयोर्विसर्जनीयः 8.3.15
Find words details involved in this Prakriya