विषु शब्दो नानार्थो निपातः । विषु नाना अञ्चति । ऋत्विग्-’ (३.२.५९) इति क्विन् । ‘उगितश्च' (४.१.६) इति डीप् । विषूची सेना यस्य । गकारपरत्वात् ‘एति संज्ञायामगात्' (८.३.९९) इति न षत्वम् । विष्वक्सेनः। विष्वग् विश्वक् स्मृतो विज्ञैर्विषुवं विशुवं तथा इति द्विरूपकोशात् तालव्यमध्योऽपि । ‘तालव्या मूर्धन्याश्चैते शब्दा: शटी च परिवेषः । विश्वक्सेनो भ्रेष: प्रतिष्कश: कोशविशदौ च इत्यूष्मविवेकाच्च । विष्वक्सेना फलिन्यां स्यात् विष्वक्सेनो जनार्दने । मुकुटस्तु—पूर्वपदात्संज्ञायामगः’ (८.४.३) इति न णत्वम् । विष्वक्शब्दस्य गकारान्तत्वात् गकारान्तत्वं च णत्वे कर्तव्ये परस्य ‘खरि च (८.४.५५) इति चर्वस्या सिद्धत्वात् इत्याह । तन्न । अट्कुप्वाङ्' (८.४.२) इत्यधिकारात्सकारव्यवाये प्राप्तेरेवाभावात् ॥